Чыноўнікі на словах выказваюць павагу да мовы, але справаводствапа-беларуску весці не спяшаюцца.
«Дзяржаўнымі мовамі ў Беларусі з’яўляюцца беларуская і руская мова». Гэты радок з Канстытуцыі вядомы кожнаму, а чыноўнікі не стамляючыся дадаюць яго да сваіх справаздач, калі патрэбна прадэманстраваць моўнае раўнапраўе ў Беларусі. За час маёй персанальнай кампаніі «Справаводства
Хоць мова і знаходзіцца у справаводчым заняпадзе, але большасць чыноўнікаў у сваіх паперах выказвалі да яе любоў і павагу. Але не ўсюды і не ўсе. Вось, да прыкладу, расейскамоўны адказ на зварот, падпісаны старшынёй Калінкавіцкага райсавета дэпутатаў
«президент Республики Беларусь,, хоць да прэзідэнта я з гэтым пытаннем і не звяртаўся. Відаць, пан Ціханоўскі вырашыў выступіць пасярэднікам паміж мной і прэзідэнтам, таму і далучыў да свайго адказу словыА. Г. Лукашенко очень доступно ответил на Ваш вопрос»
Атрымаўшы такі змястоўны расійскамоўны ліст, я папрасіў даслаць мне яго на беларускай мове, на мове майго звароту. Сэнс адказу можна перадаць двума сказамі: «Ни в Законе Республики Беларусь „Об обращениях граждан“, ни в Положении нет указания на то, что ответы гражданам дожны предоставляться на том языке, на котором было изложено поступившее обращение».
Я папрасіў даслаць мне адказ на мой зварот на беларускай мове і атрымаў ліст, зноўАдказ з Міністэрства энергетыкі падпісаны намеснікам міністра М.І. Міхадзюком выказваў мне падзяку «за проявленную заботу и инициативу по сохранению национальных ценностей».
З Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання прыйшоў вялікі змястоўны ліст падпісаны першай намесніцай міністра
«процесс перехода на белорусский язык в стране, где 81% населения этнические белорусы — неизбежен», а таксама было адзначана тое, што «проводится последовательная политика по сохранению культурного наследия белорусов, лучших черт белорусского характера: уважение к людям других национальностей и конфессий, терпимость, толерантность, гуманизм, миролюбие». Ну і на прыканцы, як гэта ўжо было неаднойчы, была выказана падзяка «за гражданскую позицию по возрождению духовности и сохранения национальности в Беларуси».
Атрымаўшы такі добразычлівы і змястоўны ліст, я не сумняваўся што змагу атрымаць яго беларускамоўны вырыянт. Але адказ, падпісаны той жа Каткавец, уяўляў сабой толькі беларускамоўны «скарочаны варыянт» расейскамоўнага тэксту, які змясціўся ў адным сказе і пазнаку на тое, што «перапіска з Вамі па дадзеным пытанні спыняецца».
Таму мне зноў прыйшлося папрасіць поўны беларускамоўны адказ. Прыйшоў падпісаны Каткавец ліст наступнага зместу:
«Нягледзячы на тое, што Вы не з’яўляецеся дзяржаўным служацым, як беларускі грамадзянін, які атрымаў адукацыю ў Беларусі, Вы павінны таксама валодаць дзьвюма мовамі, паколькі абавязкова вывучалі іх у вучэбных установах нашай радзімы.
Вельмі прыемна, што Вам больш падабаецца размаўляць на беларускай мове, але гэта не можа быць прычынай таго, каб дзяржаўныя служачыя нашай установы марнавалі службовы час на пераклад лістоў паблажаючы Ваш капрыз».
Але рысу пад тым месцам, дзе знаходзяцца беларускамоўныя у Беларусі падвёў рэктар Мінскага інстытуту кіравання, доктар эканамічных навук, прафесар
«В соответствии со ст. 17 Конституции Республики Беларусь государственными языками в Республике Беларусь являются белорусский и русский. В Минском институте управления все делопроизводство ведется на русском,
На этом переписку по поднятому Вами вопросу считаю законченной, поскольку ее продолжение не имеет смысла и является пустой тратой дорогостоящего рабочего времени.
Желаю Вам успехов в изучении русского языка. Это тем более важно, что одним из критериев определения культурного уровня человека всегда считалось владение им не одним, а двумя или несколькими языками».
Як бачна, пакуль беларуская мова не набудзе статус адзінай дзяржаўнай мовы ў Беларусі, альбо пакуль закон «Аб мовах» не забяспечыць сапраўды роўны статус абедзьвюх моў, беларускамоўны чалавек будзе абраджацца чыноўніцкім свавольствам і ўсёдазволеннасцю, а беларуская мова будзе ў заняпадзе.
