Photo: Global Look Press
Прынцып зандавання заснаваны на флуарэсцэнцыі. Зонд уяўляе сабой трубку з оптавалакна дыяметрам усяго 125 мікраметраў, па якой распаўсюджваецца светлавая хваля. Наканечнік эндаскопа выпраменьвае святло, якое ўзбуджае малекулы бялку-маркера. У адказ актыўныя нейроны свецяцца, і іх малюнак па тым жа валакне перадаецца ў камп'ютар-аналізатар. Прамень святла, што выходзіць з зонда, можна перамяшчаць, не рухаючы сам эндаскоп і не траўмуючы мозг.
Спачатку аўтары выпрабавалі прыладу на культурах клетак. Затым надышла пара жывых грызуноў. Пад анестэзіяй мышам павольна ўвялі зонд глыбока ў мозг. У гэтай працэдуры не было нічога небяспечнага.
«Адна з пераваг выкарыстання настолькі тонкага эндаскопа ў тым, што, калі вы апускаеце яго ў мозг, вы можаце бачыць усе крывяносныя сасуды і перамяшчаць валакно, каб пазбегнуць іх пашкоджання», — кажа кіраўнік даследавання Шэй Ахаян.
Прылада дазваляе атрымліваць аб'ёмныя выявы. Дадатковая перавага прыбора складаецца ў тым, што малюнак можа быць рознакаляровым. Гэта можна выкарыстоўваць, напрыклад, для таго, каб адсачыць узаемадзеянне некалькіх нейронаў, пазначаных рознымі колерамі.
Акрамя таго, новы эндаскоп, у адрозненне ад сваіх аналагаў, дазваляе разглядаць не толькі клеткі, непасрэдна прылеглыя да наканечніка, але і нейроны, якія знаходзяцца на адлегласці да ста мікраметраў ад яго.
