Самец Pan paniscus і самка Homo Sapiens. Чалавечы род на здымку прадстаўляе Клаўдына Андрэ, заснавальніца арганізацыі Lola Ya Bonobo, што клапоціцца аб асірацелых баноба ў Дэмакратычнай Рэспубліцы Конга. Фота: Christian Ziegler, National Geographic
Амерыканскія антраполагі атрымалі адказы на шэраг пытанняў аб эвалюцыі чалавека ў апублікаваным у часопісе Proceedings of the National Academy of Sciences даследаванні тканак баноба (альбо карлікавых шымпанзэ), найбліжэйшай нашай радні са свету сучасных малпаў.
Падобна, што эвалюцыі малпы ў чалавека паспрыяла перасяленне з тропікаў у саваны, якое дало вынікам спецыфічную дыету.
Прыматы адрозніваюцца ад нас не толькі тым, што маюць меншы мозг ці ходзяць часцей на чатырох лапах. Але прасачыць эвалюцыю толькі па костках было цяжка: яны даюць хіба 15% масы цела і далёка не 100% інфармацыі.
Мяккіх тканак ад продкаў чалавека не засталося, але па аналізе мяккіх тканак 13 памерлых (з натуральных прычын) сучасных баноба атрымалася выявіць, як магла адбывацца эвалюцыя. Даследаванне паказала, што мяккія тканкі чалавека утрымліваюць больш тлушчоў, маюць меншую масу цягліц, а пакрывае іх скура меншай плошчы.
Навукоўцы мяркуюць, што пры перасяленні продкаў чалавека ў больш халодныя краі змянілася дыета: змяшаная расліннасць, сезонны дэфіцыт ежы ды нестабільнасць у ападках прымусілі прота-чалавека запасаць тлушчы на выпадак крызіснай сітуацыі. Да таго ж, тлушчы дапамаглі самкам больш эфектыўна выношваць дзіця.
Праз змяншэнне масы цягліц продкам чалавека стала прасцей хадзіць на задніх лапах-нагах. А хадзіць прыходзілася ўсё болей — на сцёгнах нараслі цягліцы. А скура «сціснулася» дзеля больш эфектыўнага цеплаабмену.
