Назву «рускага горада» Гомель атрымаў невыпадкова. У параўнанне з іншымі гарадамі і гарадкамі нашай краіны тут амаль няма шыльдаў на роднай мове. Ды ёсць, аказваецца, і выключэнні.
Калі прыязджаеш на канцавы прыпынак
Каб не было тут майстра Уладзіміра Сарокіна, што працуе у КУП «Гарэлектратранспарт»Ужо амаль дзесяць гадоў майстар вырабляе іх сваімі рукамі. На корпус шыльды ідуць часткі ад старых халадзільнікаў, літары майстар выразае сам з палімера. На выраб адной шыльды ідзе ад некалькіх гадзін да некалькіх дзён. Улюбёныя шэдэўры Ўладзіміра Сарокіна — «вуліца Савецкая 244», «СКТБ Металапалімер- інстытут радыёбіялогіі» і «вуліца імя Ів. Ів. Федзюнінскага». Спадар Уладзімір з’явіўся ініцыятарам усталявання памятнага знака ў гонар генерала Федзюнінскага. Знак мацуецца на сцяне завода «Электраапаратура». Майстар таксама аздобіў прыпынкавы слуп, зрабіўшы на ім шыльду «Пост кантролю» і ўпрыгожыў слуп алюміневым вобручам, зробленым з барабана пральнай машыны, а таксама зоркай, падобнай да кубінскага сцяга. «Калегі, як убачылі маю «амерыканскую зорку», кажуць: не слуп, а ракета «Тамагаўк», — смяецца спадар Уладзімір. А слуп насамрэч прыгожы. Ды вось толькі нядаўна шыльда «Пост кантролю» прапала — выпадкова яе зачапіў і паламаў экскаватар.слесарам-рамонтнікам , не было б і шыльдаў.
Асабліва падабаюцца беларускія шыльды іншаземцам, балазе тут знаходзіцца Свабодная эканамічная зона«Гомель-Ратон» і замежныя госці на гэтым ускрайку горада не рэдкасць.
Нядаўна немцы на мікрааўтобусе прыязджалі, фоткаліся і шыльды мае здымалі на камеру — у горадзе такія толькі тут вісяць, — кажа Уладзімір Сарокін. — А неяк раз і туркі спецыяльна спыніліся і таксама здымалі. Аднойчы стаю, правяраю, каб токаўцечкі не было ў тралейбусе, бачу: мужчына нейкі спыніўся. Паглядзеў, паглядзеў, і да мяне: «Кто вам тут на языке сказал делать?» — пытае. Я кажу: беларус я, і шыльды на роднай мове зрабіў. У нас шэф беларус, кажу. Не ўсім падабаецца, думаю. А неяк раз на мяне зайздроснік адзін «застабільны» данёс. Мяне начальнік участка выклікае, пытае, што ты там робіш «антыдзяржаўную дзейнасць»? Я кажу: не малады я ўжо, каб апазіцыяй займацца. А мова родная — гэта як маці мая. На ёй і шыльды раблю — у нас двухмоўе, у рэшце рэшт! Адвязаліся, але «Пежо» з двума моцнымі мужычкамі прыехала. Сфоткалі мяне і шыльды і з’ехалі. Так нічым і не скончылася. Дырэктар наш за мяне падтрымлівае. Вось тралейбусы сталі беларускамоўнымі — мая ініцыятыва прыпынкі на мове аб’яўляць. А яшчэ абяцалі падсветку зрабіць на «вуліцу Савецкую», каб і ўначы свяцілася! Вось гэта маё змаганне за Беларусь, кажа спадар Уладзімір.
