Джош Габаціс. Вокладка «Кнігі жывёлаў Джоша». Фота: The Guardian
Джошу Габацісу было 9, калі ён вырашыў, што збіраецца напісаць энцыклапедыю ўсіх жывых істот, пачынаючы ад каралаў, чарвякоў і медуз, расказвае The Guardian.
Сёння, калі яму 30, ён нарэшце завяршыў гэты праект і вельмі гэтым ганарыцца. Яго апошні запіс — пра аднаго з нашых найбліжэйшых сваякоў — шымпанзэ.
Габаціс, кліматычны журналіст з паўднёвага Лондана, пачаў «Кнігу Джоша пра жывёл» у 2001 годзе. З таго часу яго малюнкі і граматыка істотна палепшалі, але почырк, па словах самога аўтара, «застаўся даволі жудасным».
Нядаўна ён падзяліўся сваім завершаным творам у твітары.
«Так, я ўцягнуўся ў гэта надоўга, бо, замест таго, каб адразу перайсці да прыцягальных буйных відаў, пачаў з каралаў, чарвякоў і да іх падобных істот».
У кнізе 118 старонак, яны падзеленыя на 6 раздзелаў: бесхрыбетныя, рыбы, земнаводныя, рэптыліі, птушкі і млекакормячыя. «Энцыклапедыя» ўключае апісанні і тэрміналогію, а таксама паказальнік у канцы кожнага раздзела «на выпадак, калі нехта з чытачоў захоча знайсці нешта канкрэтнае».
Джош Габаціс вырас у заходнім Оксфардшыры. Ён кажа, што з 9-ці і да ранніх падлеткавых гадоў працаваў над сваёй кнігай увесь час, няспынна — ён апісаў усіх рыб, амфібій, рэптылій і дабраўся да птушак. «Я быў падлеткам, і думаю, мне карцела дайсці да канца».
Аднак з часам сталення хлопцу пачалі замінаць розныя рэчы. «Быў перыяд, калі я адцягваўся на іншыя рэчы … тады кніга складалася больш спарадычна».
Ён стварыў нататкі пра большасць млекакормячых, і засталося запоўніць усяго каля трох старонак — аднак тут пра кнігу прыйшлося забыцца з-за вучобы ва ўніверсітэце. «Кніга пра жывёл была занадта каштоўная, каб пераязжаць у іншы горад», — кажа Джош.
Твор мог бы застацца закінутым, калі б не лакдаўны, якія пачаліся з-за кавіду. Тады Джош зноў занурыўся ў працу і апісаў некаторыя з малавядомах груп млекакормячых, такія як землярыйкі і летаючыя лемуры.
А потым зноў адклаў гэта — да мінулага месяца. «Такім чынам, зараз, з гэтым апошнім малюнкам шымпанзэ, гэты больш як 20-гадовы праект завершаны! Калі хтосьці хоча яго апублікаваць, звяртайцеся», — напісаў аўтар у твітары.
Фота: Josh Gabbatiss / PA
Габаціс кажа: яго выпадак сведчыць пра тое, што да дзіцячага запалу не варта ставіцца легкадумна.
«Для мяне гэта нешта значнае, і я ведаю, што адчуваю тое ж самае, што адчуваў у дачыненні да гэтай кнігі і ў 9 гадоў. Я гэтак жа ўсхваляваны гэтымі тэмамі».
Джош атрымаў выдатныя водгукі пра сваю працу, бо многія людзі мелі падобныя або блізкія дзіцячыя захапленні і памятаюць пра іх дагэтуль.
«Або яны кажуць пра рэчы, якімі зараз апантаныя іх дзеці, што мне здаецца вельмі мілым, — пра тое, як дзіця шчыра захапляецца дыназаўрамі ці чымсьці падобным».
