Апошнія некалькі гадоў пра Гоцманава гавораць толькі яго былыя аднаклубнікі — і прычына таму нярадасная. Міхаіл Вергяенка ў ліпені згадаў, што 63-гадовы экс-футбаліст цяжка хварэе. У снежні Сяргей Алейнікаў адзначыў, што падтрымлівае сувязь з Гоцманавым, але пра падрабязнасцi стану сябра не расказаў.
«Трыбуна» неаднаразова спрабавала звязацца з Гоцманавым, але беспаспяхова. Тым не менш журналістам удалося даведацца, як жыве цяпер былы чэмпіён СССР.
У сярэдзіне 1990-х Гоцманаў, паспеўшы крыху пагуляць у чэмпіянаце Беларусі і нават стаць аўтарам першага гола ў гісторыі толькі што створанай нацыянальнай зборнай нашай краіны, з'ехаў з Беларусі ў ЗША — бо ягонай жонцы Вользе Коваль, прафесійнай гімнастцы, прапанавалі папрацаваць трэнерам у Мінеапалісе.
Сам Сяргей без футбола за акіянам не застаўся: прайшоў прагляд у «мінорнай» «Мінесоце Тандэр» і выступаў за калектыў да 1998 года, атрымліваў па дзве тысячы даляраў у месяц і першы час пасля пераезду адзін забяспечваў сям'ю (клуб, дзе працавала жонка, збанкрутаваў).
У 1998-м Гоцманаў завяршыў кар'еру гульца, але з футбола не пайшоў: працаваў трэнерам у адной з дзіцячых акадэмій, займаўся з групай дзяўчынак 15-16 гадоў. Праўда, заробак быў недастаткова вялікі, таму паралельна з трэніроўкамі Гоцманаў працаваў кіроўцам школьнага аўтобуса, а потым яшчэ і дапамагаў жонцы ў іншай зале ў якасці менеджара.
Сыны Сяргея — Аляксандр і Андрэй — таксама некалькі гадоў прысвяцілі прафесійнаму футболу. Першы ў сярэдзіне 2000-х гуляў за «Каларада Рэпідз» і «Мінесота Тандэр», але з-за траўмы калена быў вымушаны завяршыць кар'еру, а малодшы Андрэй да 2016-га выступаў за некалькі клубаў у Мінесоце.
Ужо даўно не быў у Беларусі, моцна хварэе
Па прызнанні самога Сяргея Гоцманава, ён да пары стараўся прылятаць у Мінск, калі быў вольны час. Экс-футбаліст быў у Беларусі ў 2012 годзе, калі «Дынама» святкавала 30-годдзе перамогі ў чэмпіянаце СССР, пабываў у вёсцы, дзе правёў частку дзяцінства, сустрэўся з сябрамі і экс-аднаклубнікамі. А вось у 2017-м, калі ў Мінску «Дынама» адзначала юбілей, а ветэраны «залатой» каманды гулялі на «Трактары» з легендамі маскоўскага «Спартака», Гоцманава нават не паклікалі.
«Па працы быў заняты. Ды мне і не тэлефанавалі з запрашэннем, разумелі, што сарвацца з Мінесоты куды складаней, чым з Масквы, напрыклад. Плюс дзеці і ўнукі патрабуюць увагі», — тлумачыў тады экс-гулец «бела-блакітных».
Тады ж Гоцманаў распавёў, што па-ранейшаму кіруе школьным аўтобусам, а ўвечары спяшаецца дадому, «павячэраць і да тэлевізара або камп'ютара, навіны пачытаць-паглядзець». Пры гэтым свой узровень англійскай, нягледзячы на доўгія гады ў ЗША, Сяргей ацэньваў як недастаткова добры, таму амерыканскае ТБ не глядзеў. Але і за навінамі з радзімы экс-футбаліст таксама сачыў не надта пільна.
«Ці ведаю, што адбываецца ў Беларусі? Не асаблiва. Ведаю, што грошы памяняліся, што ў краіне так сабе з эканомікай. Калі прыязджаю, бачу, што менш стала ўсмешак. Жыццё цяжэе. Хаця па тэлевізары гляджу: усё цудоўна ў краіне, аказваецца. Усё квітнее і развіваецца», — казаў Гоцманаў у 2017-м.
Гэта было апошняе на дадзены момант вялікае інтэрв'ю чэмпіёна СССР-1982. З таго часу прозвішча Гоцманава з'яўляецца ў СМІ толькі ў настальгічных матэрыялах і згадках ад былых аднаклубнікаў, якія без падрабязнасцяў казалі, што Сяргей цяжка хворы.
Як «Трыбуне» ўдалося даведацца, праблемы Гоцманава са здароўем пачаліся менавіта ў 2017-м. Тады адна рука экс-футбаліста практычна страціла свае функцыянальныя здольнасці — груба кажучы, проста вісела. На працягу наступнага года Гоцманаў здаў яшчэ мацней, а лекары западозрылі хваробу Паркінсона. Гэта дэгенерацыйнае захворванне галаўнога мозгу, пры якім сур'ёзна парушаюцца функцыі руху, пагаршаецца памяць і разумовыя здольнасці — увогуле, чалавеку становіцца вельмі складана існаваць без старонняй дапамогі. Зразумела, на працу прыйшлося забыцца — ды і наогул Сяргей стаў вельмі рэдка выходзіць з хаты.
Па нашых звестках, зараз Гоцманаў з цяжкасцю можа самастойна перасоўвацца — для гэтага нават выкарыстоўваецца інвалідная каляска. Сілы пакінулі экс-футбаліста настолькі, што ён нават не можа доўга трымаць у руках тэлефон. Плюс, паводле розных звестак, пачалі адмаўляць некаторыя ўнутраныя органы, у прыватнасці ныркі.
Натуральна, у такім становішчы не да таго, каб даваць інтэрв'ю, а тым больш прылятаць у Мінск. На радзіме Гоцманаў не быў ужо каля чатырох гадоў. Ну а жонка і сыны, нягледзячы на занятасць на сваіх працах, імкнуцца як мага больш часу аддаваць мужу і бацьку.
