Дзяніс Блішч. Фота: blisch / Facebook
Артыкул падпісаны Аленай Красоўскай — гэтая жанчына раней выдавала сябе за праваабаронцу, а таксама трымала кавярню, дзе збіраліся прапагандысты.
У артыкуле Красоўская пляжыць блогера, былога галоўнага рэдактара «Анлайнера» Дзяніса Блішча, экс-кандыдатку ў прэзідэнты Таццяну Караткевіч, Дзмітрыя Цімашкова, якога шмат хто ведае як «Лільчынага тату», мастацтвазнаўцу Аляксандра Радаева і яго жонку, прадзюсарку Іну Радаеву.
«Яны выдалілі кампраметуючыя публікацыі за 2020 год, прыбралі з фатаграфій бчб-сімволіку і вырашылі, што ўсе забыліся, як заўзята яны імкнуліся разбурыць, разарваць, знішчыць нашу Беларусь», — піша аўтарка і папярэджвае, што «яшчэ крыху, і [яны] зноў зробяцца нахабнымі».
Галоўная прэтэнзія аўтаркі да герояў артыкула, што яны недастаткова хваляць і недастаткова радуюцца беларускім рэаліям, «з усіх сіл працягваюць мазаць нашу рэчаіснасць чорнай фарбай».
Напрыклад, былая кандыдатка ў прэзідэнты Таццяна Караткевіч «уразілася цішынёй і адсутнасцю вячэрняга жыцця ў Мінску».
«Адчуваеце, як страшна жыць у Беларусі? … людзі не сядзяць у кавярнях і рэстарацыях, бо ў 2020-м мы з вамі абралі не тое, што хацела Караткевіч», — заўважае аўтарка.
Красоўская піша, што Караткевіч, якая зараз займаецца праблемамі людзей з інваліднасцю, робіць гэта «ў кантакце з дзяржаўнымі органамі».
«Ні ў кога ніякіх пытанняў не ўзнікае? Мабыць, не», — намякае Красоўская.
Дзяніс Блішч, які цяпер займаецца блогерствам, і пры якім, дарэчы, «Анлайнер» быў цалкам далёкі ад палітыкі, паводле «СБ», недастаткова прыгожыя робіць рэпартажы з беларускай глыбінкі, без радасці. «Кантэнт, які Блішч «вырабляе», можа лёгка ўвагнаць у дэпрэсію не аднаго жыхара Беларусі. Калі коратка, то ўсё ў нас маркотна, сумна і дрэнна. Вёскі і мястэчкі аднатыпныя, у Мінску праблема на праблеме —
пачынаючы ад парковак у новых раёнах і заканчваючы будынкамі, якія былі знесены ці ледзь не ў пазамінулым стагоддзі і надавалі сталіцы такі мілы Блішчу еўрапейскі выгляд. Цяпер вось не надаюць, і гэта таксама нагода для засмучэння», — піша Красоўская.
Аўтарка абураецца, што «ў нас увесь час нешта будуецца, уводзіцца, адчыняецца, рэканструюецца, але ўсё не тое. Для Блішча, вядома».
Дзмітрыю Цімашкову, бацьку дачкі-вазочніцы, Красоўская ставіць на від няўдзячнасць.
«Відаць, назапасілася ў Цімашкова прэтэнзій да краіны, у якой жыве. Кватэра, атрыманая таму што ў сямʼі дзіця-інвалід, мусіць, не таго памеру? Або рэабілітацыйны цэнтр, дзе па буднях дзяржава займаецца яго дзіцем, дрэнны? Ці хтосьці не дае Цімашкову ўладкоўваць бясконцыя прабежкі з інваліднымі каляскамі і іншыя спартовыя актыўнасці? Не, наадварот, ва ўсім памагалі. І да гэтага часу ў спонсарах у Цімашкова дзяржаўныя прадпрыемствы», — дае намёк Красоўская спонсарам.
Сужэнцы Радаевы — яшчэ адна мішэнь аўтаркі.
«Радаеў наогул з заўзятых, не пацярпеў ніякіх ябацек нават сярод блізкіх сяброў. І за два гады ў яго светапоглядзе нічога не змянілася, проста з жонкай сацсеткі пачысцілі да поўнай стэрыльнасці.
Але гэта не моцна дапамагае, асабліва калі напаскудзілі ў гэтых сацсетках досыць. Хоць не, светапогляд у сямʼі Радаевых усё-ткі змяніўся: зʼявілася злосць на тое, што наступ змагарскага трыумфу зацягваецца і неабходна маскавацца», — піша Красоўская пра Аляксандра і Іну Радаевых.
Аўтарка папярэджвае, што гэта толькі некалькі прыкладаў таго, што «змагарскі прытон у нашай краіне зноў ажывае».
«І яны паступова нахабнічаюць, ужо і ў дзяржСМІ соваюцца без асаблівай асцярогі. А далей будзе толькі горш. Наколькі — мы памятаем па 2020 годзе. Дык будзем чакаць паўтарэння? Ці ўсё ж такі канчаткова разбяромся з непатрэбным змагарскім хламам? Якраз зараз яшчэ можам гэта зрабіць», — піша Красоўская.
Раней такія даносныя артыкулы ў «СБ» нярэдка папярэднічалі крымінальнаму пераследу герояў публікацый.
Чытайце таксама: Газета Лукашэнкі назвала Алексіевіч «больной женщиной» і «старой дурой»
