Ваданосава піша:
«Мне так хочацца, каб гэтую песню пачулі. Менавіта сёння. Гэта — мая рэфлексія, мой боль і мая надзея ў гадавіну падзеяў, якія падзялілі гісторыю Беларусі на «да» і «пасля». І маё асабістае жыццё таксама пачалося нанова.
Я не ведаю, як рабіць прамоцыю, як рэкламаваць, як раскідваць навіну па каналах, для мяне нават відос на юцюб запампаваць — задача з зорачкай. Я маю, па сутнасці, толькі адзін інструмент: уласныя старонкі ў сацсетках. Але я вельмі хачу, каб усе, хто чытаюць гэтыя допісы, звярнулі ўвагу на мой новы кліп. Гэта вельмі важна для мяне і для ўсёй каманды, якая яго рабіла.
Хачу выказаць велізарную падзяку Хрысціне Дробыш, якая не зграла, а літаральна пражыла гэтую гісторыю. І рэжысёру, аператару і мантажору Іллі Божку, які таксама не шкадаваў ні высілкаў, ні часу. І каналу «Белсат», які ўвогуле зрабіў здымкі магчымымі. І ўсім, хто спрычыніўся і дапамагаў, хто даў мне гэты падарунак і бярог мяне, зважаючы на мой не самы лепшы фізічны стан зараз.
«Глядзіце, мы ўсе — жывыя. Нам смерць саступае шлях». Я напраўду гэта адчуваю. Нават калі я памру ад свайго раку бліжэйшым часам (у чым сумняюся, бо Божанька ў курсе, што ў мяне яшчэ ёсць планы), я дакладна ведаю, што ўсё недарма. І гэтага нават смерць не зменіць».
У Кацярыны Ваданосавай, якая цяпер, як і тысячы іншых беларусаў, змушана жыць за межамі Бацькаўшчыны, у маі ўжо ў Польшчы выявілі анкалагічнае захворванне, і яна цяпер ад яго лечыцца.
Чытайце таксама:
Ваданосава пра рак: Цуд не адбыўся. У мяне будзе яшчэ адна аперацыя
«Праз 10 дзён прызначана аперацыя». Спявачка Кацярына Ваданосава — пра рак і думкі пасля пастаноўкі дыягназу
