Андрэй Слізюк на працы. Фота: архіў героя публікацыі
«У Беларусі я працаваў у МНС з 2014 года. Мяне ў пачатку 2021 года нават прызначылі на афіцэрскую пасаду,
— расказвае хлопец. — Ніколі не затрымлівалі за пратэсты, меў добрыя характарыстыкі. Я ж нават дружыннікам быў — рабіў выгляд, што хаджу з міліцыяй, а тым часам пісаў у дваравыя чаты, дзе ідзе «дазор». Але гэта была такая паказуха, нікому не патрэбная, і нават участковаму было ўсё роўна.
Андрэй падчас патрулявання двароў. На фота — самы крайні справа ў масцы. Фота: ролік канала АНТ
Я зразумеў яшчэ ў 2010 годзе, што ў нашай краіне адбываецца нешта дрэннае. У 2011-м я хадзіў на «маўклівыя» пратэсты. Але зразумеў, што тады нас рэальна была меншасць, а астатніх цікавіла, як купіць лядоўню, а не тое, куды ідзе краіна. І калі нас меншасць, то варта жыць і круціцца далей.
Але ў 2020 годзе я ўсвядоміў, што сітуацыя зусім іншая. Кароль голы, яго ніхто не падтрымлівае, я пабачыў, што адбывалася на ўчастках. І што большасць за змены.
І падчас пратэстаў людзі пачалі ў дварах сустракацца, а я далучыўся — «мы не ведалі адно аднаго да гэтага лета», як кажуць. Так і адбылося, бо мы даведаліся, што столькі людзей добрых побач жывуць. Я таксама ўдзельнічаў у розных дваравых акцыях, вывешваў сцягі на раёне.
Сцягі, якія вывешваў Андрэй у раёне Сухарава. Фота: архіў героя публікацыі
З Беларусі я выехаў увосень 2021 года праз Украіну, калі арыштавалі Аляксея Іванісава, з якім мы сябравалі. Цяпер ён праходзіць па справе групы «Буслы ляцяць». Мы з ім пазнаёміліся на дваравых чаяваннях яшчэ ў 2020 годзе.
Аляксей — добры чалавек, і маці ў яго цудоўная. Ну, які ён тэрарыст — гэта лухта. Я памятаю, ён запомніўся ў двары, бо прыйшоў на чаяванне з двума сваімі сабакамі. І ён стараўся дапамагаць людзям навокал. Памятаю, калі таварыша ўзялі на суткі ўвосень 2020-га, то Аляксей прыдумаў торцік яму спекчы, каб яго сустрэць.
Аляксей Іванісаў
Мы шчыльна стасаваліся, на піва хадзілі, гутарылі на кухні за розныя тэмы. А ў студзені 2022 года ўжо ў мяне былі ператрусы па нейкай крымінальнай справе, пра якую я толкам нічога не ведаю.
Я ж ведаю, што ў нас любяць раскрываць нейкія змовы і ляпіць з людзей арганізаваныя групы дзеля «зорачак». Ёсць выпадкі, калі бяруць кантактную кнігу і пайшло-паехала.
Калі вырашыў з’ехаць, то на працы гэта было надзвычайнае здарэнне, канешне — што афіцэр раптам не выйшаў на працу.
Андрэй Слізюк падчас працы, прыйшоў праінфармаваць пра пажарную бяспеку. Фота: архіў героя публікацыі
Спіс тэрарыстаў — гэта цырк. Я не тэрарыст. Там арганізатары тэрарыстычных арганізацыяў кшталту ІДІЛ нароўні з каментатарамі ў тэлеграм-чатах. Гэта робіцца, каб напужаць людзей, а нязгодных не засталося ці яны маўчалі.
Нават калі паглядзець тое, што прад’яўлена Лёшы Іванісаву — акно нейкае разбілі, размалявалі машыну. Гэта не тэрарызм, бо аніякай фізічнай шкоды гэта нанесці не можа іншым людзям
Цяпер я жыву і працую ў Польшчы, мы будуем прыватныя дамы. Заробак у паўтары разы вышэйшы, чым на афіцэрскай пасадзе ў МНС».
Чытайце яшчэ:
Сёння распачынаецца суд па справе «Буслы ляцяць». На лаве падсудных — шэсць чалавек
Каментатары і справакаваны КДБ мужчына. У «тэрарысты» цяпер масава запісваюць за выказванні. Расказваем пра новыя імёны ў спісе
