Гутарку з кіроўцам вядуць двое: жанчына і мужчына. Таксама ў кадр трапілі двое дзяцей, якія, відавочна, чакаюць, пра што дамовяцца дарослыя.
— На якой падставе адмаўляеце? — абураецца жанчына. Яна прапануе свайму спадарожніку пачаць відэаздымку. — Аргументуйце мне, калі ласка, чаму вы мне адмовілі.
— Колькі вас чалавек? — пытаецца кіроўца.
— Пяць чалавек.
Тым часам мужчына актыўна прапануе таксісту вывучыць правілы дарожнага руху.
— Адкрываем ПДР проста цяпер. Ты аказваеш паслугі на платнай аснове, ты перавозіш людзей. І ты не ведаеш, як гэта робіцца? — пытае ён.
— Колькі ў мяне пасадачных месцаў? — задае пытанне кіроўца.
— У цябе наогул правы ёсць? — гучыць у адказ.
— Так.
— Колькі гадоў стажу?
Мужчына пры гэтым выказвае меркаванне, што пасадачныя месцы таксісту патрэбныя «для катэгорыі».
— Колькі можна перавозіць людзей у легкавым аўтамабілі? — адбіваецца кіроўца.
— Раз, два, тры, чатыры, — пачаў лічыць мужчына, паказваючы на задняе сядзенне. — На каленях пяць, на каленях шэсць і, магчыма, на каленях сем нават. Магчыма. Па катэгорыі «В» ты можаш перавозіць сем пасажыраў, плюс ты кіроўца. Усё роўна, колькі ў цябе пасадачных месцаў.
Кіроўца таксі сапраўды аказвае паслугу на платнай аснове. Але ён не абавязаны выконваць любое патрабаванне кліента, у прыватнасці, кіроўца можа адмовіцца ад паездкі, калі яе немагчыма выканаць з захаваннем нормаў заканадаўства.
ПДР забараняюць кіроўцам перавозіць пасажыраў звыш колькасці, прадугледжанай тэхнічнымі характарыстыкамі аўтамабіля (п. 181.3). І нельга перавозіць дзяцей на каленях у кіроўцы, у пасажыра на пярэднім сядзенні легкавога аўтамабіля (п. 181.6).
